ତୁମ ପରି ଛୋଟ ଝିଅ ଟିଏ ।
ଗାଁ ବେଧେଈଙ୍କ ରାଣୀ ସିଏ ॥
ଦୁଧ ଦି’ଟା ତାର ଡଉଲ ଡାଉଲ ।
ବିଆ କୁ ତାର ସରି କିଏ ?
ଛାଡି ଯାଉଥିଲା ଦିନେ ଝଡି ।
ବାହାରିଲା ସିଏ ପିନ୍ଧି ଚଡି ॥
ବାଟେ ଯାଉ ଯାଉ ମେନ୍ସ ହୋଇଗଲା ।
ବିଆ ରୁ ରକତ ଗଲା ଝଡି ॥
ଗୁରୁଜୀ ଦେଖିଲେ ବିଆ ତାର ।
ଲାଳ ରକତରେ ସରସର ॥
ତିଳେହେଁ ସତିକି ଖାତିରି ନକରି ।
ପୁରେଇଲେ ବାଣ୍ଡ ବାରବାର ॥
ପଚାରିଲେ ଗୁରୁ ଏ କି ହେଲା ।
ଏତେ ଗିହା ତତେ କିଆ ଦେଲା ॥
ଝିଅଟି କହିଲା ବେଗେ ଆସୁ ଆସୁ ,
ବାଟରେ କି ମେନ୍ସ ହୋଇଗଲା ॥
ହେଲା ଦଶହରା ଛୁଟି ବେଳ ,
ସବୁ ବିଆ ମିଶି ହେଲେ ଠୁଳ ॥
ମୂଳା, ବାଇଗଣ ପୁରାଇ ସଭିଏଁ ,
ବିଆ ମୁହଁ କଲେ ପୁରା ପୋଲ ॥
ଏହା ଦେଖି ଲୋକେ ହେଲେ କାବା ।
ଡକାଇଲେ ଦିନେ ବାଣ୍ଡ ସଭା ॥
କହିଲେ ଏମିତି ଗିଁହା ଗେହିଁ ହେଲେ ,
ଦୁନିଆରେ ଦିନେ ବଡ ହେବା ॥
ବଡ ହେଲା ଦିନେ ସେହି ପିଲା ।
ଗୁରୁଜୀ ଯାହାକୁ ଗେଁହୀ ଥିଲା ॥
ବାଣ୍ଡ ପାଇଁ କେତେ ସୁଖ ଦେଇ ସେତ ,
କାଳକାଳ ଯଶ ରଖି ଗଲା ॥
କହିଲା ଜାତିର କାନେ କାନେ ,
ଉଠିବ ତ ବାଣ୍ଡ କେତେଦିନେ ॥
ପୂରୁବ ଗିହଁଣା ପୂରୁବ ଚଦଣା
ପଡୁ ନହିଁ କିରେ ତୋରମନେ ।
ମିଠା ମିଠା ତାର ବିଆ ପାଣି ।
ନବ ଜାଗରଣ ଦେଲା ଆଣି ॥
ନୂଆ ଗିହଁଣା କୁ ଆଲୋକ ଦେଖାଇ ।
କୋଟି ଜନ ମନ ନେଲା ଟାଣି ॥
